Zaburzenia w przetwarzaniu wrażeń sensorycznych najczęściej zauważane są przez rodziców w wieku przedszkolnym i szkolnym. Dzieje się tak dlatego, że jest to okres kiedy dziecko rozpoczyna edukację przedszkolną i szkolną. Te cechy, które dotąd były bagatelizowane, umniejszane i tłumaczone potocznym zwrotem "jeszcze ma czas", lub "wyrośnie z tego" nagle okazuje się, że uniemożliwiają prawidłowe relacje z rówieśnikami, opanowanie swoich emocji czy rozwój samodzielności w samoobsłudze na zdobywaniu umiejętności czytania i pisania kończąc.
Tymczasem objawy zaburzeń integracji sensorycznej pojawiają się najczęściej już w okresie wczesnoniemowlęcym. Płaczem i niepokojem dzieci próbują manifestować, że niektóre wrażenia płynące do ich zmysłów czują zbyt mocno, lub wręcz przeciwnie- dają do zrozumienia, że z powodu podwyższonego progu pobudzenia potrzebują więcej wrażeń płynących na przykład z ruchu czy dotyku. Z uwagi na plastyczność układu nerwowego nigdy nie jest za późno na podjęcie terapii metodą integracji sensorycznej. Zrozumienie sygnałów wysyłanych przez niemowlę sprawi przede wszystkim, że stanie się ono bardziej spokojne, może zapobiec wtórnym problemom wynikającym z deprywacji zmysłowej a przynajmniej je zminimalizuje.
Do niepokojących objawów u niemowląt zalicza się najczęściej:
-drażliwość
-płaczliwość
-wysoki stan pobudzenia
-trudności w zasypianiu
-płytki, bardzo czujny sen
-nietolerancja bujania
-lub bardzo duża potrzeba wyciszania się poprzez bujanie
-nietolerancja dotyku
-częste pobudki w nocy
-częste napady złości
-płacz podczas mycia włosów, smarowania kremem
-silna reakcja na niektóre dźwięki (np. odkurzacza, miksera)
-niepokój w nowych miejscach
-nie akceptacja grudek w pokarmie, niechętnie rozszerza jadłospis
-częsty odruch wymiotny na konsystencję pokarmu, lub jego zapach.